May Sasabihin ang Kabataan ‘The Youth Have Something to Say’: Youth perspectives on language shift and linguistic identity

Abstract

This position paper brings youth perspectives to the forefront of academic discourse about language shift and linguistic identity, framed in the larger intersecting conversations about language endangerment, maintenance and revitalization, the breakdown and rebuilding of intergenerational transmission, and the changing late modern landscapes in which youth linguistic identities emerge. At the core of this paper is the question, “What can be done about language shift?” My contribution to the answers is a call for further integration of youth perspectives into these academic discourses, most especially (but not exclusively) perspectives written by young scholars who are speaker-members of communities in which language shift is occurring. Such integration allows us to gain nuanced understandings of youth perceptions about language shift in their communities, the effects on their linguistic identities, and their motivations for reclaiming (or letting go of) their ancestral/heritage languages. This is a work in which I overtly take professional and personal stances, drawing upon my own experiences as a member of a Filipino diaspora in which language shift is currently taking place.

ᜁᜆᜓᜅ᜔ ᜃᜐᜓᜎᜆᜅ᜔ ᜁᜆᜓ ᜀᜌ᜔ ᜈᜄ᜔ᜊᜒᜊᜒᜄᜌ᜔ ᜇᜒᜁᜈ᜔ ᜐ ᜉᜒᜇ᜔ᜐ᜔ᜉᜒᜃ᜔ᜆᜒᜊᜓ ᜈᜅ᜔ ᜃᜊᜆᜀᜈ᜔ ᜇᜒᜆᜓ ᜐ ᜉᜄ᜔ᜆᜎᜃᜌ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜉᜅ᜔ᜀᜃᜇᜒᜋ᜔ᜌ ᜆᜓᜅ᜔ᜃᜓᜎ᜔ ᜐ ᜉᜄ᜔ᜎᜒᜎᜒᜉᜆ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜏᜒᜃ ᜐ ᜁᜐᜅ᜔ ᜑᜒᜈᜒᜇᜐ᜔ᜌᜓᜈ᜔ ᜀᜆ᜔ ᜐ ᜐᜓᜐᜓᜈᜓᜇ᜔ ᜈ ᜑᜒᜈᜒᜇᜐ᜔ᜌᜓᜈ᜔ ᜀᜆ᜔ ᜆᜆᜓᜅ᜔ᜃᜓᜎ᜔ ᜐ ᜉᜄ᜔ᜃᜃᜃᜒᜎᜈ᜔ᜎᜈ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜏᜒᜃ᜶ ᜈᜒᜎᜎᜄᜌ᜔ ᜃᜓ ᜁᜆᜓᜅ᜔ ᜃᜐᜓᜎᜆᜅ᜔ ᜁᜆᜓ ᜐ ᜎᜓᜂᜊ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜋᜅ ᜋᜐ᜔ ᜋᜎᜎᜃᜒᜅ᜔ ᜉᜄ᜔ᜆᜎᜃᜌ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜉᜅ᜔ᜀᜃᜇᜒᜋ᜔ᜌ ᜆᜓᜅ᜔ᜃᜓᜎ᜔ ᜐ ᜉᜄ᜔ᜃᜏᜎ ᜈᜅ᜔ ᜏᜒᜃ ᜐ ᜊᜓᜂᜅ᜔ ᜇᜁᜄ᜔ᜇᜒᜄ᜵ ᜐ ᜉᜄ᜔ᜉᜉᜈᜆᜒᜎᜒ ᜀᜆ᜔ ᜉᜄ᜔ᜊᜊᜄᜓᜅ᜔ᜐᜒᜊᜓᜎ᜔᜵ ᜐ ᜉᜄ᜔ᜃᜐᜒᜇ ᜀᜆ᜔ ᜋᜓᜎᜒᜅ᜔ ᜉᜄ᜔ᜆᜆᜄᜓᜌᜓᜇ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜉᜄ᜔ᜉᜉᜇᜎ ᜈᜅ᜔ ᜏᜒᜃᜆ᜔ ᜃᜓᜎ᜔ᜆᜓᜇ ᜐ ᜁᜐᜅᜓ ᜑᜒᜈᜒᜇᜐ᜔ᜌᜓᜈ᜔ ᜀᜆ᜔ ᜐ ᜐᜓᜐᜓᜈᜓᜇ᜔ ᜈ ᜑᜒᜈᜒᜇᜐ᜔ᜌᜓᜈ᜔᜵ ᜀᜆ᜔ ᜐ ᜉᜄ᜔ᜊᜊᜄᜓ ᜈᜅ᜔ ᜃᜎᜄᜌᜈ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜋᜃᜊᜄᜓᜅ᜔ ᜇᜁᜄ᜔ᜇᜒᜄ᜔ ᜈ ᜇᜓᜂᜈ᜔ ᜎᜓᜋᜎᜊᜐ᜔ ᜀᜅ᜔ ᜋᜅ ᜉᜄ᜔ᜃᜃᜃᜒᜎᜈ᜔ᜎᜈ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜏᜒᜃ ᜈᜅ᜔ ᜋᜅ ᜃᜊᜆᜀᜈ᜔᜶ ᜈᜐ ᜉᜒᜈᜃᜉᜓᜈᜓ ᜈᜅ᜔ ᜃᜐᜓᜎᜆᜈ᜔ ᜃᜓ ᜀᜅ᜔ ᜆᜈᜓᜅ᜔ ᜈ᜵ ᜀᜈᜓ ᜃᜌ ᜀᜅ᜔ ᜉᜓᜏᜒᜇᜒᜅ᜔ ᜄᜏᜒᜈ᜔ ᜆᜓᜅ᜔ᜃᜓᜎ᜔ ᜐ ᜉᜄ᜔ᜎᜒᜎᜒᜉᜆ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜏᜒᜃ ᜐ ᜐᜓᜐᜓᜈᜓᜇ᜔ ᜈ ᜑᜒᜈᜒᜇᜐ᜔ᜌᜓᜈ᜔᜶ ᜀᜅ᜔ ᜐᜄᜓᜆ᜔ ᜃᜓ ᜀᜌ᜔ ᜁᜐᜅ᜔ ᜀᜈᜓᜈ᜔ᜐ᜔ᜌᜓ ᜈ ᜇᜉᜆ᜔ ᜋᜄ᜔ᜃᜇᜓᜂᜈ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜋᜐ᜔ ᜋᜇᜋᜒᜅ᜔ ᜉᜄ᜔ᜐᜐᜋᜐᜋ ᜈᜅ᜔ ᜉᜒᜇ᜔ᜐ᜔ᜉᜒᜃ᜔ᜆᜒᜊᜓ ᜈᜅ᜔ ᜋᜅ ᜃᜊᜆᜀᜈ᜔ ᜐ ᜉᜄ᜔ᜆᜎᜃᜌ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜉᜅ᜔ᜀᜃᜇᜒᜋ᜔ᜌ᜵ ᜎᜎᜓ ᜈ ᜵ᜐᜓᜊᜎᜒᜆ᜔ ᜑᜒᜈ᜔ᜇᜒ ᜁᜃ᜔ᜐ᜔ᜃ᜔ᜎᜓᜐᜒᜊᜓ᜵ ᜀᜅ᜔ ᜋᜅ ᜉᜒᜇ᜔ᜐ᜔ᜉᜒᜃ᜔ᜆᜒᜊᜓᜅ᜔ ᜁᜐᜒᜈᜓᜎᜆ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜋᜅ ᜊᜆᜅ᜔ ᜋᜄ᜔ᜀᜀᜇᜎ᜔ ᜈ ᜐᜒᜎ ᜀᜌ᜔ ᜃᜐᜉᜒ ᜈᜅ᜔ ᜐᜋ᜔ᜊᜌᜈᜈ᜔ ᜈ ᜁᜆᜓ ᜀᜌ᜔ ᜋᜌ᜔ ᜉᜄ᜔ᜎᜒᜎᜒᜉᜆ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜏᜒᜃ᜵ ᜀᜆ᜔ ᜁᜆᜓᜅ᜔ ᜋᜅ ᜋᜄ᜔ᜀᜀᜇᜎ᜔ ᜈ ᜁᜆᜓ ᜀᜌ᜔ ᜋᜇᜓᜈᜓᜅ᜔ ᜋᜄ᜔ᜐᜎᜒᜆ ᜈᜅ᜔ ᜏᜒᜃ ᜈᜅ᜔ ᜐᜋ᜔ᜊᜌᜈᜈ᜔ ᜵ᜂ ᜃᜌ ᜈᜁᜁᜈ᜔ᜆᜒᜈ᜔ᜇᜒᜑᜈ᜔ ᜈᜒᜎ ᜀᜅ᜔ ᜏᜒᜃ᜵᜶ ᜐ ᜉᜄ᜔ᜃᜃᜐᜋᜐᜋ ᜈᜒᜆᜓ᜵ ᜋᜄᜒᜄᜒᜅ᜔ ᜋᜐ᜔ ᜋᜎᜎᜒᜋ᜔ ᜀᜅ᜔ ᜉᜄ᜔ᜃᜂᜈᜏ ᜈᜆᜒᜈ᜔ ᜆᜓᜅ᜔ᜃᜓᜎ᜔ ᜐ ᜉᜅ᜔ᜂᜈᜏ ᜈᜅ᜔ ᜋᜅ ᜃᜊᜆᜀᜈ᜔ ᜆᜓᜅ᜔ᜃᜓᜎ᜔ ᜐ ᜉᜄ᜔ᜎᜒᜎᜒᜉᜆ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜏᜒᜃ ᜐ ᜋᜅ ᜐᜋ᜔ᜊᜌᜈᜈ᜔ ᜈᜒᜎ᜵ ᜆᜓᜅ᜔ᜃᜓᜎ᜔ ᜐ ᜃᜎᜎᜊ᜔ᜐᜈ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜋᜅ ᜉᜄ᜔ᜃᜃᜃᜒᜎᜈ᜔ᜎᜈ᜔ ᜈᜒᜎ ᜆᜓᜅ᜔ᜃᜓᜎ᜔ ᜐ ᜏᜒᜃ᜵ ᜀᜆ᜔ ᜆᜓᜅ᜔ᜃᜓᜎ᜔ ᜐ ᜉᜄ᜔ᜄᜈ᜔ᜌᜃ᜔ ᜈᜒᜎ ᜃᜓᜅ᜔ ᜊᜃᜒᜆ᜔ ᜄᜓᜐᜆᜓ ᜈᜒᜎᜅ᜔ ᜁᜊᜎᜒᜃ᜔ ᜐ ᜋᜊᜓᜆᜒᜅ᜔ ᜃᜎᜄᜌᜈ᜔ ᜵ᜂ ᜃᜌᜌ᜔ ᜉᜏᜎᜁᜈ᜔᜵ ᜀᜅ᜔ ᜋᜅ ᜋᜒᜈᜋᜈ ᜈᜒᜎᜅ᜔ ᜏᜒᜃ᜶ ᜄᜒᜈᜄᜋᜒᜆ᜔ ᜃᜓ ᜀᜅ᜔ ᜋᜅ ᜉᜈᜒᜈᜒᜈ᜔ᜇᜒᜄᜅ᜔ ᜉ᜔ᜇᜓᜉᜒᜐ᜔ᜌᜓᜈᜎ᜔ ᜀᜆ᜔ ᜉᜈ᜔ᜐᜇᜒᜎᜒ ᜐ ᜃᜐᜓᜎᜆᜅ᜔ ᜁᜆᜓ᜵ ᜄᜒᜈᜄᜋᜒᜆ᜔ ᜃᜓ ᜀᜅ᜔ ᜀᜃᜒᜅ᜔ ᜋᜅ ᜃᜇᜈᜐᜈ᜔᜵ ᜇᜑᜒᜎ᜔ ᜀᜃᜓ ᜀᜌ᜔ ᜃᜐᜉᜒ ᜈᜅ᜔ ᜐᜋ᜔ᜊᜌᜈᜈ᜔ ᜈᜅ᜔ ᜉᜒᜈᜓᜌ᜔ ᜈ ᜏᜎ ᜐ ᜉᜒᜎᜒᜉᜒᜈᜐ᜔᜵ ᜀᜆ᜔ ᜈᜄ᜔ᜊᜊᜄᜒ ᜀᜅ᜔ ᜀᜋᜒᜅ ᜋᜅ ᜏᜒᜃ᜶ [The Baybayin font above is © Norman de los Santos. To download it for personal, non-commercial use, please visit his site.]

Itong kasulatang ito ay nagbibigay diin sa perspektibo ng kabataan dito sa pagtalakay ng pang-akademya tungkol sa paglilipat ng wika sa isang henerasyon at sa susunod na henerasyon at tungkol sa pagkakakilanlan ng wika. Nilalagay ko itong kasulatang ito sa loob ng mga mas malalaking pagtalakay ng pang-akademya tungkol sa pagkawala ng wika sa buong daigdig, sa pagpapanatili at pagbabagong-sibol, sa pagkasira at muling pagtataguyod ng pagpapadala ng wika’t kultura sa isang henerasyon at sa susunod na henerasyon, at sa pagbabago ng kalagayan ng makabagong daigdig na doon lumalabas ang mga pagkakakilanlan ng wika ng mga kabataan. Nasa pinakapuno ng kasulatan ko ang tanong na, “Ano kaya ang puwedeng gawin tungkol sa paglilipat ng wika sa susunod na mga henerasyon?” Ang sagot ko ay isang anunsyo na dapat magkaroon ng mas maraming pagsasama-sama ng perspektibo ng mga kabataan sa pagtalakay ng pang-akademya, lalo na (subali’t hindi eksklusibo) ang mga perspektibong isinulat ng mga batang mag-aaral na sila ay kasapi ng sambayanan na ito ay may paglilipat ng wika, at itong mga mag-aaral na ito ay marunong magsalita ng wika ng sambayanan (o kaya naiintindihan nila ang wika). Sa pagkakasama-sama nito, magiging mas malalim ang pagka-unawa natin tungkol sa pang-unawa ng mga kabataan tungkol sa paglilipat ng wika sa mga sambayanan nila, tungkol sa kalalabsan ng mga pagkakakilanlan nila tungkol sa wika, at tungkol sa pagganyak nila kung bakit gusto nilang ibalik sa mabuting kalagayan (o kaya’y pawalain) ang mga minamana nilang wika. Ginagamit ko ang mga paninindigang propesyonal at pansarili sa kasulatang ito; ginagamit ko ang aking mga karanasan, dahil ako ay kasapi ng sambayanan ng Pinoy na wala sa Pilipinas, at nagbabago ang aming mga wika.